As tres bruxiñas

Silvia, Claudia e Marta eran tres bruxas, ao mellor non eran exactamente bruxas, máis ben eran aprendices de bruxas. As tres eran moi boas amigas. Silvia era alta, delgada e moi responsable; Claudia, baixiña e un pouco regordeta, pero era a máis lista da súa clase; e Marta, unha rapaza moi deportista. As tres tiñan que prepararse para ser bruxas ao igual que os seus antepasados.

Un día chamounas a súa profesora para dicirlles que lles tiña que contar algo importante:

_ Nenas, estades case listas para ser bruxas, por eso a Real Academia de Bruxas vos quere poñer unha proba para ver se estades listas.

_ E de que irá esa proba?_ preguntou Marta intrigada.

_ Tedes que ir ao bosque Escuridade e coller unha flor.

_ Vale, pero como é esa flor?_ Interviu Silvia.

_ Eso teredes que adiviñalo vós.

De repente ábrese un burato no chan e as nenas caen.

_ Onde estamos?_ berrou Claudia asustada.

_ No bosque Escuridade.

_ E mirade, aí está a flor, que fácil foi!

_ Marta, non, seguro que é unha trampa!

Marta choca contra unha parede invisible.

_ Que pasou?_ preguntou Marta.

_ Hai que desfacer o conxuro para poder pasar_ di Silvia moi decidida.

Tras moito intentar romper o conxuro, collen a flor e se teletransportan á casa, por outro portal máxico.

_ Moi ben, rapazas.

_Foinos moi fácil_ dixo Silvia rindo.

_ O que contaba era a valentía e vós tedes de sobra, tomade.

A profesora dálles a cada unha un diploma e desde aquel día, as tres bruxiñas teñen máis poder ca nunca.

Laura Fernández Castelo, 5º A