As videoconsolas non
substitúen ao exercicio de verdade
Xogar ao tenis, boxear, esquiar ou mesmo correr. Son algunhas das
actividades que os nenos poden realizar sen moverse de casa grazas ás
videoconsolas de última xeración. Con todo, os pediatras lembran que estes
xoguetes non poden ser o substituto do exercicio físico tradicional,
"aínda que nos obriguen a movernos".
"Hai que ter en conta", afirma o doutor Jordi Pou,
coordinador do Comité de Seguridade e Prevención de Lesións Infantís da
Asociación Española de Pediatría (AEP), "que se pode xogar a tenis ou a calquera outro xogo
sentado, sen facer case exercicio. Aínda que nos obrigue a movernos, nunca se
pode tomar como un sustitutivo do deporte".
Este tipo de videoxogos pode xerar, ademais, todo o contrario do
que pretende. "En ocasións, a súa intención é fomentar o exercicio físico,
pero o que poden causar en realidade son situacións de elevada tensións prexudiciais
para o menor". Aínda que o coordinador do comité de seguridade da AEP si
recoñece que este tipo diversión "é máis positiva que outros videoxogos
tradicionais xa que o contido destes últimos incita á violencia e á
agresividade, o que pode levar a situacións de taquicardia e aumento da
frecuencia respiratoria".
Os pediatras tamén lembran que "un uso prolongado destes
xogos violentos favorece unha menor atención na escola, sedentarismo, obesidade
e violencia, e pode mesmo afectar o desenvolvemento da súa personalidade e ás
relacións sociais". Por este motivo, o principal consello que ofrecen os
expertos é que os pais escollan ben os xogos e, sobre todo, que non permitan
que os nenos e mozos pasen máis de dúas horas ao día xogando.
Como xa imos cara as vacacións de Nadal, desde este blog, queremos celebrar este trimestre no que o fascinante continente Áfricano nos acompañou e seguirá a facelo o que queda de curso.
Que mellor, que cunha canción cantada por nenos e nenas de distintos países, ao igual que a nosa comunidade educativa.
Con todos vostedes "Celebration". Veña, que xa estades movendo as pernas!
"Esmeraldina, a pequena difunta" de Ledicia Costas.
O Hotel
Fantastique está no medio do Salvaxe Oeste. Nas súas cociñas a pequena
Esmeraldina é feliz, aprendendo todos os trucos culinarios da man da súa avoa A
Tremenda, unha chef de sona mundial. A vida avanza entre pucheiros ata que un
andazo de febre escarlatina acaba coa vida da nena. A noticia da súa morte
corre como a pólvora entre os habitantes do alén, e empezan a chegar ao hotel
defuntos de todas as procedencias, dispostos a instalarse. Esmeraldina necesita
aprender a ser unha pantasma de verdade. Para iso contará coa axuda de Lady
Horreur, unha peculiar araña francesa que se converterá na mellor mestra e
amiga, e Nicotina, unha vaqueira que teima en levala ao seu novo fogar: o Alén
Mundo. O Libro de Receitas da Tremenda acompaña esta historia de medo e humor
macabro, converténdoa no petisco perfecto para degustar antes ou despois de ler
Escarlatina, a cociñeira defunta.
Unha semana máis a nosa biblioteca encheuse de nenos e nenas que disfrutaron da lectura de contos polos seus compañeir@s de sexto. Aquí tedes a reportaxe. Que ledicia vervos compartindo historias!!!
EN ISLANDIA TODO
O MUNDO AGASALLA (E LE) LIBROS POR NADAL
Islandia é o país ao que todo “librópata” querería mudarse. Vale,
as baixas temperaturas botan un pouco para atrás pero Islandia é realmente o
paraíso dos libros.
É o país que encabeza practicamente todos os ránkings mundiais no que a libros e lecturas refírese e, de feito,
un de cada 10 islandeses chegou a publicar un libro. Pero ademais de ser o
paraíso dos libros durante o ano de forma xeral, é o paraíso dos libros de
forma especial por Nadal. Esquecede o turrón: en Islandia a tradición é recibir
ou agasallar un libro nestas datas (todo o mundo recibe polo menos un) e tamén
sentar a lelo. O Nadal en Islandia é para ler (e ante isto só podemos dicir:
viva!).
Nos meses previos ao Nadal prodúcese o que se coñece como jólabókaflóð, que en castelán poderíase
traducir como “inundación de libros antes de Nadal”. É a época da avalancha de
novidades. Non só lánzanse unha chea de libros, senón que ademais fanse todas
as actividades asociadas ao lanzamento, así que a lista de lecturas, encontros,
presentacións e actos similares é moi longa durante estes meses. Segundo
algunhas estatísticas editoriais, durante estes meses véndense o 60-70% de
todos os libros que se venden en Islandia durante o ano.
De feito, en novembro, os islandeses reciben nas súas casas o Bókatíðindi, un catálogo con todos os
libros publicados no ano e que se distribúe por todas as casas. O catálogo
é unha parte fundamental dos preparativos do Nadal para escoller os libros que se
van a agasallar.
Pero o interesante (e o fascinante) non é só que se vendan moitos
libros e que se regalen moitos libros, é son parte das tradicións
do Nadal. Os islandeses intercambian libros en Noiteboa e tras recibilos, dedican a noite para ler. Habitualmente, intercambian os agasallos na
noite do 24 e a xente pasa a noite lendo.
A explicación deste interese pola lectura e o peso que esta ten no
Nadal é histórico. Máis aló de que Islandia fose un pobo lector desde moito
antes do século XX está o feito de que durante a II Guerra Mundial o papel era
un dos poucos elementos que non estaba controlado e por tanto unha das poucas
cousas que se podían regalar. Imprimir libros era barato e convertéronse nun
agasallo alcanzable.
NON EXISTIRIA O CINE SE NON FOSE POLA IMAXINACIÓN DE ...?
GEORGES MELIÈS
Geroges Meliès, naceu o 8 de decembro de 1861 en Paris (mañá hai 155 anos do seu nacemento). Fillo dun empresario do calzado, desde pequeno mostrou interés polo debuxo. Durante a súa estancia en Inglaterra, e debido a que non sabía falar ingles, pasaba as horas vendo espectáculos de maxia.
Cando volta a Paris, quere ingresar na Escola de Bellas Artes, mais é obrigado pola súa familia a traballar na empresa familiar. O tempo que estivo traballando no negocio, dedicouse á reparación e perfeccionamento tecnolóxico da industria.
Pero o seu destino había ser outro, afortunadamente, e cando se retira o seu pai, rexeita seguir traballando na empresa e utiliza os cartos da herdanza para comprar un teatro, o "Robert Houdin". No que representa diversas obras teatrais.
O 28 de decembro de 1895, Meliès é invitado polos irmáns Lumière á primeira representación do cinematógrafo.
Irmáns Lumière e o seu cinematógrafo.
Meliès queda impresionado e consigue mercar un para o seu teatro. A partir dese momento, na mente de Meliès, empeza a nacer a idea de facer películas. Investiga, traballa, crea os decorados ... e no ano 1902 nace a que se considera a súa obra máis importante "Viaxe á lúa" , a primeira película de ciencia ficción da historia do cine.
( se pinchares nas palabras Lumière e cinematógrafo, teredes máis información)
"Viaxe á lúa", está baseada na novela de Xulio Verne. A secuencia quinta, cando a nave encáixase no ollo da lúa, é unha das imaxes mais representativas do cine de todos os tempos.
CON TODOS VOSTEDES ... "VIAXE Á LÚA" DE GEORGES MELIÈS.
A LIBRARIA QUE TEN UN CUARTO DE BERROS PARA DESESTRESARSE
En Xapón existen as vasillas de berros, que segundo din, absorben
os berros das persoas tensas e convértenos en susurros. Pero na cidade do Cairo
chegaron máis lonxe.
Nunha libraria, chamada Bab Aldonia, hai un cuarto sinxelo e
anodino ao que chaman "Scream room" (o cuarto dos berros) ao que os
mozos e vellos exipcios van para berrar e quitar o estrés.
As sesións nese "cuarto dos berros" duran 10 minutos. E
os que entran alí atópanse cun espazo escuro cunha parede insonorizada, pero
tamén dispoñen nunha esquina do cuarto dun kit de tambores para os clientes
que queiran golpealos.
A idea xurdiu dun cliente que ía a miúdo á libraria a escoitar sesións
de música nese cuarto, ocorréuselle que tamén podería funcionar como cuarto
de berros. A dona di que ao principio lle pareceu unha idea tola e absurda pero
que, despois de buscar na internet, veu que era algo que se estaba facendo
noutros lugares, como o das vasillas "recolle berros" de Xapón. E
entón púxose ao choio para instalalo na súa libraría.
Ao final, a iniciativa tivo moito éxito e agora parece que van
menos clientes a comprar libros e máis para lanzar os seus berros para
desestresarse dos ruídos dunha gran cidade e dos seus problemas diarios.
Que vos parece a idea? e ... non pensades que ler un libro do que estamos disfrutando tamén pode quitar o estrés?