Xa que estamos na primavera, imos facer desde este blog unha proposta. Primeiro teredes que escoitar en silencio e con moita atención, A primavera, de Vivaldi. Este músico compuso a peza, As catro estacións, unha para cada unha delas. Foi un compositor do barroco, ao que chamaban en Italia, Il prete rosso, é dicir, o cura roxo, xa que era crego e peliroxo.
Mentres a escoitades, teredes que escribir un haiku que teña relación coa primavera. Seguro que coa axuda de Vivaldi a inspiración será das boas!
Hoxe, xa estamos na semana do teatro, imos escoitar un conto narrado por un dos actores de teatro máis coñecidos e queridos polo público. O seu nome artístico é, El Brujo, e ides escoitar como narra un conto de Albert Espinosa, Todo saldrá bien.
O teatro é unha das expresións artísticas máis antigas, cos anos foi mudando na súa forma e espacios de representación, pero sempre mantivo a súa esencia, a de contar historias, non só para facer rir ou chorar, ás veces o teatro tamén é un acto de rebeldía ante o que acontece na sociedade.
Sabedes que cando os actores e actrices van estrear unha obra, desexamoslle sorte coa expresión: Moita merda!. Este dito ten a súa orixe desde tempos moi antigos. Cando diante do lugar onde se facía a representación, había moita merda de cabalo, iso quería dicir que a obra tivera moito éxito porque acudira moito público.
Tamén hai unha cor que non gusta nada no mundo teatral, o amarelo. Considérase que esta cor trae mala sorte porque o actor e dramaturgo francés, Moliere, durante a representación dunha das súas obras, El enfermo imaginario, vestido de amarelo, tivo un ataque e morreu. De aí que quedara esta superstición entre a xente do teatro.
Aquí vos deixamos un vídeo cunha pequena historia sobre os inicios do teatro.
Hoxe, contamos cun traballo ben fermoso dos alumnos e alumnas de 6ºB de Educación Infantil sobre as emocións. Eles e elas, xunto coa súa mestra Bea, fixeron o seu persoal libro no que nos describen como nos sentimos en cada momento.
Hoxe, no Día de Poesía, queremos lembrar a vida e obra dunha poeta que xa coñecedes, xa que lle dedicaron o Día das Letras Galegas no ano 2021, Xela Arias. Ela entendía a poesía como un acto revolucionario, a poesía para Xela tiña que saír ás rúas, e como non tamén compuxo para grupos de música.
Aquí tedes un vídeo para lembrar a súa vida e obra, na biblioteca que leva o seu nome, Biblioteca Xela Arias, na Chapela.
A súa orixe atopámola en Norteamérica, e servían de alimento cando se mesturaban con alubias e millo. Co tempo converteuse no símbolo deste país, que adoptou o xirasol como flor nacional. Ucrania é o maior páis produtor e exportador desta flor. Da que por certo comemos sempre as súas pipas!
Como curiosidade, contarvos, que cando medran deixan de xirar. Así que se pasades por un campo de xirasois e vedes algún nunha dirección diferente, pode que sexa o máis maior do grupo.
Xa que as compañeiras e compañeiros de 3º e 4º, estades a ler A formiga destemida, de María Reimóndez, aquí vos deixamos cinco cousas que ao mellor non sabedes das formigas. Este animal tan pequeno, pero tan intelixente!
Neste vídeo ides escoitar a Juan Carlos, exfutbolista, e comprobaredes a importancia da intelixencia emocional, do apoio ás persoas que nos rodean cando están en dificultades, do afecto, e de ser positivos ata nas circunstancias máis adversas. A importancia da empatía coas persoas que nos rodean.
Hoxe, non ides ver un corto animado, ides ver unha realidade, a dunha nena refuxiada. Coas imaxes é suficiente para entender o seu inxusto sufrimento. Para entender que a violencia non leva a ningures, e que só a través do diálogo e o entendemento podemos chegar a acordos que non fagan dano á poboación civil.
As guerras non son vídeo xogos, son unha realidade creada por persoas. Por iso estas imaxes poden parecervos duras, porque son reais. Pero é importante que coñezades o que acontece no mundo para non repetir estas inxustizas.
O máis insolidario é pensar que mentres non nos pase a nós, só é unha noticia. Iso pensaban os millóns de persoas que hoxe viven en campos de refuxiados.
Pensamos que este vídeo pode provocar na aula un debate, unha reflexión de como podemos mudar o mundo como sociedade.
O vídeo é dunha campaña de Save de Children, do ano 2016. Mudou algo?
