NOVIDADES

NOVIDADES
Consulta neste Padlet as novidades da nosa biblioteca.

luns, 30 de novembro de 2015

RECOMENDACIÓN LITERARIA DOS MARTES

Hoxe, imos a recomendarvos aos nenos e nenas de 5º e 6º tres libros que podedes atopar na biblioteca da noso colexio.

O primeiro é "Hugo en el castillo del terror" de Cornelia Funke.

O protagonista Teodoro Ortiz está desesperado. Nada máis instalarse no castelo de Monteoscuro, uns arrepiantes berros e unhas misteriosas aparicións quítanlle o sono.

Quen axudara a Teodoro Ortiz?  E, eses berros de quen serán?


O segundo libro titúlase "As flores radioactivas" de Agustín Fernández Paz, con ilustracións de Miguel Anxo Prado.

Un extraño fenómeno aparece na fosa atlántica ... e quen lle ía a dicir a Alba que ...



E o tercero é, "El hombre con el pelo revuelto" de Daniel Nesquens e con ilustracións de Emilio Uberuaga.

Existiu un home capaz de xirar a cabeza 180 grados. Traballaba nun circo e presentábano como "The man with the revolving head... O home co pelo revolto
- O pelo? O pelo é hair. Cabeza é head...
Ademáis neste libro poderedes aprender que os paxaros exóticos senten envexa polos cabaliños de mar; que as galiñas mecánicas son ...


SÓ TEDES QUE PASAR POLA BIBLIOTECA E COLLELOS.
ADEMÁIS, COMPROBAREDES QUE A VOSA SECCIÓN DE LIBROS TEN AGORA UN NOVO ASPECTO.
PASADE E CONTÁDENOS SE VOS GUSTA.

xoves, 26 de novembro de 2015

VENRES DE POESÍA



Seguimos cos poemas musicados, e o poeta Antonio Machado é un dos poetas españoles preferido por moitas e moitos dos nosos cantantes.
Nesta ocasión a versión cantada ven da man de Miguel Rios, Joan Manuel Serrat e o actor Paco Rabal, que  coa súa inconfundible voz recita algúns dos versos.
Probablemente non todo o mundo sabe de memoria todo o poema, mais si que son famosos os versos que din:

"Caminante non hay camino, se hace camino al andar"

Vos, nenos e nenas, sodes un bo exemplo de como se fai camiño ao andar.

Cantares

Todo pasa y todo queda,
pero lo nuestro es pasar,
pasar haciendo caminos,
caminos sobre el mar.

Nunca perseguí la gloria,
ni dejar en la memoria
de los hombres mi canción;
yo amo los mundos sutiles,
ingrávidos y gentiles,
como pompas de jabón.

Me gusta verlos pintarse
de sol y grana, volar
bajo el cielo azul, temblar
súbitamente y quebrarse...
Nunca perseguí la gloria.

Caminante, son tus huellas
el camino y nada más;
caminante, no hay camino,
se hace camino al andar.

Al andar se hace camino
y al volver la vista atrás
se ve la senda que nunca
se ha de volver a pisar.

Caminante no hay camino
sino estelas en la mar...

Hace algún tiempo en ese lugar
donde hoy los bosques se visten de espinos
se oyó la voz de un poeta gritar:
"Caminante no hay camino,
se hace camino al andar..."

Golpe a golpe, verso a verso...

Murió el poeta lejos del hogar.
Le cubre el polvo de un país vecino.
Al alejarse, le vieron llorar.
"Caminante no hay camino,
se hace camino al andar..."

Golpe a golpe, verso a verso...

Cuando el jilguero no puede cantar.
Cuando el poeta es un peregrino,
cuando de nada nos sirve rezar.
"Caminante no hay camino,
se hace camino al andar..."

Golpe a golpe, verso a verso.


CANTO CONTO TES!

Hoxe no recreo, Uxúe e Uxía, compañeiras de 3º B, van a demostrarnos canto conto teñen. O conto será para os nenos e nenas de 3 anos.

Queredes saber algo das nosas narradoras?

A Uxúe, gustáballe de pequena o conto "As horas", porque a través da historia ía aprendendo as horas. O seu momento preferido do día para ler é entre lusco e fusco.

A Uxía, gustáballe moito que lle contaran o conto " Dulces sonos para nenas", porque era de fadas e lle axudaba a durmir. Aínda o ten gardadiño. O seu momento preferido para ler e pola noite.

AQUI AS TEDES!



mércores, 25 de novembro de 2015

E TI, QUE PINTAS?

25 DE NOVEMBRO, DÍA INTERNACIONAL CONTRA A VIOLENCIA DE XÉNERO.


Hoxe, como cada día, con este graffiti queremos reivindicar o que xa non debería ser preciso, a igualdade e o respeto entre as persoas, sen importar o seu xénero.


martes, 24 de novembro de 2015

SABEDES QUE ...

ONTE, MARTES 24, HAI CORENTA E UN ANOS QUE SE DESCUBRIU A LUCY?

E, QUEN É LUCY?  - VOS ESTAREDES PREGUNTANDO-.

 AQUÍ A TEDES.




Lucy é o esqueleto máis famoso do mundo. Hai 41 anos, un grupo de paleontólogos descubriu en Hadar, ao nordés de Etiopía, o conxunto de restos fósiles dun australopiteco que viviu Hai 3,2 millóns de anos. Era unha femia de 1,1 metros de altura e tratouse do primeiro achado dun humanoide en bo estado que logra explicar a relación entre os primates e os humanos.

Os traballos de rescate recuperaron o 40% do esqueleto e tras varios estudos confirmouse que esta Australopithecus afarensis xa camiñaba en dúas extremidades inferiores. Ten os pés arqueados como os humanos actuais, o que indica que era bípeda. O achado sitúaa como un devanceiro dos Homo sapiens e tamén como unha conexión evolutiva cos primates.

Era o 24 de novembro de 1974 cando se fixo o descubrimento e na radio soaba Lucy in the sky with diamonds, o éxito dos Beatles, así que ao paleontólogo Donald Johanson pareceulle boa idea darlle un nome ao grupo de ósos que, segundo indicaban as primeiras investigacións, pertencían a unha soa persoa. Nomeouna Lucy e co apelativo seguiu a fama. Tras este descubrimento atopáronse máis de 250 fósiles de polo menos 17 individuos na mesma rexión.

E, XA PARA COMPLETAR PODEDES ESCOITAR "LUCY IN THE SKY WITH DIAMONDS",.

Nunha versión cos catro Beatles como personaxes de animación.

Así empeza:

Picture yourself in a boat on a river
with tangerine trees and marmalade skies
Somebody calls you, you answer quite slowly
A girl with kaleidoscope eyes.





luns, 23 de novembro de 2015

RECOMENDACIÓN LITERARIA

Estamos no ano 50 antes de Xesucristo. Toda a Galia está ocupada polos romanos?... Toda? Non! Unha aldea poboada por irredutibles galos resiste aínda e sempre ao invasor...


Seguro que sabedes de que famosa historieta estamos a falar.



Aquí os tedes, "Asterix e Obelix". Na biblioteca podedes encontrar moitos dos comics destes divertidos e famosos personaxes.
Só tedes que pasar e coller un.

xoves, 19 de novembro de 2015

VENRES DE POESÍA


Seguimos na procura de poemas que foron ou son musicados. Nesta ocasión o poema é un clásico que durante moitos anos todos os nenos e nenas aprendimos na escola e, co tempo, a primeira estrofa xa forma parte da nosa memoria poética.
A sorpresa hoxe, é escoitar este clásico da literatura española en versión case Heavy metal.

LA CANCIÓN DEL PIRATA.


Con diez cañones por banda,
viento en popa a toda vela,
no corta el mar, sino vuela,
un velero bergantín;
bajel pirata que llaman
por su bravura el Temido
en todo el mar conocido
del uno al otro confín.

La luna en el mar riela,
en la lona gime el viento
y alza en blando movimiento
olas de plata y azul;
y ve el capitán pirata,
cantando alegre en la popa,
Asia a un lado, al otro Europa,
Y allá a su frente Estambul:

-Navega, velero mío,
  sin temor
que ni enemigo navío,
ni tormenta, ni bonanza
tu rumbo a torcer alcanza,
ni a sujetar tu valor.

Veinte presas
hemos hecho
a despecho
del inglés
y han rendido
sus pendones
cien naciones
a mis pies.

Que es mi barco mi tesoro,
que es mi Dios la libertad;
mi ley, la fuerza y el viento;
mi única patria, la mar.

Allá muevan feroz guerra
ciegos reyes
por un palmo más de tierra,
que yo tengo aquí por mío
cuanto abarca el mar bravío
a quien nadie impuso leyes.

Y no hay playa
sea cualquiera,
ni bandera
de esplendor,
que no sienta
mi derecho
y dé pecho
a mi valor

Que es mi barco mi tesoro,
que es mi Dios la libertad;
mi ley, la fuerza y el viento;
mi única patria, la mar.

A la voz de ¡barco viene!,
es de ver
cómo vira y se previene
a todo trapo a escapar:
que yo soy el rey del mar
y mi furia es de temer.

En las presas
yo divido
lo cogido
por igual:
sólo quiero
por riqueza
la belleza
sin rival.

Que es mi barco mi tesoro,
que es mi Dios la libertad;
mi ley, la fuerza y el viento;
mi única patria, la mar.
¡Sentenciado estoy a muerte!
Yo me río:
no me abandone la suerte,
y al mismo que me condena
colgaré de alguna antena
quizá en su propio navío.

Y si caigo,
¿qué es la vida?
Por perdida
ya la di
cuando el yugo
del esclavo
como un bravo sacudí.

Que es mi barco mi tesoro,
que es mi Dios la libertad;
mi ley, la fuerza y el viento;
mi única patria, la mar.

Son mi música mejor
aquilones,
el estrépito y temblor
de los cables sacudidos
del negro mar los bramidos
y el rugir de mis cañones.

Y del trueno
al son violento,
y del viento,
al rebramar,
yo me duermo
sosegado,
arrullado
por el mar.

Que es mi barco mi tesoro,
que es mi Dios la libertad;
mi ley, la fuerza y el viento;

mi única patria, la mar.

JOSÉ ESPRONCEDA.

Poñédevos en pé, a poesía tamén é puro rock and roll!