NOVIDADES

NOVIDADES
Consulta neste Padlet as novidades da nosa biblioteca.

mércores, 4 de maio de 2016

SABEDES QUE ...

AS CUNCHAS QUE MOITAS VECES COLLEDES NA PRAIA FÓRMANSE DUN XEITO BEN CURIOSO?





As cunchas son o escudo protector das partes brandas dos moluscos bivalvos, como as ameixas, os mexillóns ou as recoiro, e dos gasterópodos, como as caracolas. Con elas protéxense da desecación e dos depredadores, aínda que os hai especializados en romper precisamente estes escudos, como o ostrero, un ave cun pico durísimo capaz de abrir as cunchas dos bivalvos máis fortes.

Igual que as nosas células constrúen os nosos ósos, os moluscos constrúen as súas cunchas. Estas crecen en grosor desde o interior e en superficie polos bordos, porque son as zonas que están en contacto co manto, que é o tecido da parte branda do animal encargado de depositar o material do que está feito a cuncha.

Teñen tres capas, compostas polas mesmas sustancias pero en distinta proporción e cristalizadas de diferente maneira. A interior é nácar ou madreperla, formada por capas ben apertadas e ordenadas, cuxo brillo iridiscente captura aos deseñadores de xoias. A capa intermedia é menos compacta. A capa máis externa está situada no bordo e está feita na súa maioría de conquiolina.

As cunchas non crecen de maneira constante. Fano segundo as condicións ambientais e a dispoñibilidade de alimento. Como nos aneis das árbores, nas cunchas pódense ler as liñas de crecemento e pescudar se o molusco pasou por algún período especialmente adverso.


A cor depende da especie e sérvelles para camuflarse e achegar dureza á cuncha. Os pigmentos obtéñenos a través da comida que inxeren, son produtos de desfeito metabólico que se acumulan na cuncha. Se comen regularmente o mesmo a cuncha terá unha cor uniforme. Se non é así a cuncha terá vetas e motas.



Las conchas son el escudo protector de las partes blandas de los moluscos bivalvos, como las almejas, los mejillones o las ostras, y de los gasterópodos, como las caracolas. Con ellas se protegen de la desecación y de los depredadores, aunque los hay especializados en romper precisamente estos escudos, como el ostrero, un ave con un pico durísimo capaz de abrir las conchas de los bivalvos más fuertes.

Igual que nuestras células construyen nuestros huesos, los moluscos construyen sus conchas. Estas crecen en grosor desde el interior y en superficie por los bordos, porque son las zonas que están en contacto con el manto, que es el tejido de la parte blanda del animal encargado de depositar el material del que está hecho la concha.

Tienen tres capas, compuestas por las mismas sustancias pero en distinta proporción y cristalizadas de diferente manera. La interior es nácar o madreperla, formada por capas bien apretadas y ordenadas, cuyo brillo iridiscente captura a los diseñadores de joyas. La capa intermedia es menos compacta. La capa más externa está situada en el bordo y está hecha en su mayoría de conquiolina.

Las conchas no crecen de manera constante. Lo hacen según las condiciones ambientales y la disponibilidad de alimento. Como en los árboles, en las conchas se pueden leer las líneas de crecimiento y averiguar si el molusco pasó por algún período especialmente adverso.

El color depende de la especie y les sirve para camuflarse y acercar dureza a la concha. Los pigmentos los obtienen a través de la comida que ingieren, son productos de deshecho metabólico que se acumulan en la concha. Se comen regularmente lo mismo la concha tendrá un color uniforme. Si no es así la concha tendrá vetas y motas.

Ningún comentario:

Publicar un comentario