NOVIDADES

NOVIDADES
Consulta neste Padlet as novidades da nosa biblioteca.

martes, 26 de maio de 2015

SABEDES CAL ....

É UN DOS POEMAS DE AMOR MAIS FAMOSOS DA LITERATURA EN LINGUA CASTELÁ?

O escritor chileno Pablo Neruda, escribiu un libro de poemas titulado "Vinte poemas de amor e unha canción desesperada". O poema número 20, é probablemente un dos poemas de amor que máis persoas coñecen e incluso saben de memoria.




Mais Pablo Neruda é o seudónimo de, Neftalí Ricardo Reyes Basoalto, así era como se chamaba.
Aquí tedes o poema, que ademáis nesta ocasión vai dedicado a unha alumna de 6º, Sara, que de seguro algún día leremos poemas dela así de fermosos.
O vindeiro mércores máis poesía.


Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
Escribir, por ejemplo: «La noche esta estrellada,
y tiritan, azules, los astros, a lo lejos».
El viento de la noche gira en el cielo y canta.

Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
Yo la quise, y a veces ella también me quiso.
En las noches como ésta la tuve entre mis brazos.
La besé tantas veces bajo el cielo infinito.
Ella me quiso, a veces yo también la quería.

Cómo no haber amado sus grandes ojos fijos.
Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
Pensar que no la tengo. Sentir que la he perdido.
Oír la noche inmensa, más inmensa sin ella.
Y el verso cae al alma como al pasto el rocío.
Qué importa que mi amor no pudiera guardarla.
La noche está estrellada y ella no está conmigo.
Eso es todo. A lo lejos alguien canta. A lo lejos.
Mi alma no se contenta con haberla perdido.
Como para acercarla mi mirada la busca.
Mi corazón la busca, y ella no está conmigo.
La misma noche que hace blanquear los mismos árboles.

Nosotros, los de entonces, ya no somos los mismos.
Ya no la quiero, es cierto, pero cuánto la quise.
Mi voz buscaba el viento para tocar su oído.
De otro. Será de otro. Como antes de mis besos.
Su voz, su cuerpo claro. Sus ojos infinitos.
Ya no la quiero, es cierto, pero tal vez la quiero.
Es tan corto el amor, y es tan largo el olvido.
Porque en noches como esta la tuve entre mis brazos,
mi alma no se contenta con haberla perdido.
Aunque éste sea el último dolor que ella me causa,
y éstos sean los últimos versos que yo le escribo. 

Ningún comentario:

Publicar un comentario