Con todo o noso cariño, e en lembranza ao tempo compartido, queremos dedicarlle estes versos a nosa compañeira Estrella, que sempre estará entre nós.
Cada estrela, o seu diamante;
cada nube, branca pruma;
triste a lúa marcha diante.
Diante marcha crarexando
veigas, prados, montes, ríos,
donde o día vai faltando.
Falta o día, e noite escura
baixa, baixa pouco a pouco,
por montañas de verdura.
De verdura e de follaxe,
salpicada de fontiñas
baixo a sombra do ramaxe.
Do ramaxe donde cantan
paxariños piadores
que ca aurora se levantan.
Que ca noite se adormecen
para que canten os grilos
que cas sombras aparecen.
Estes versos son da poeta Rosalía de Castro. Pertenecen ao poemario "Cantares gallegos"
Ningún comentario:
Publicar un comentario